Panie urzędniczki.

Mała opowiastka o paniach urzędniczkach: zbieranie informacji na temat sądu.

Grabieżca niepewnym krokiem podbija do kolejnego okienka w poszukiwaniu urzędniczki dość zaangażowanej w pracę, żeby zwróciła w ogóle na niego uwagę. Cud! Pani zwraca uwagę, ignorując nawet nawołującą zza pleców Basieńkę.

- Dzień dobry. – zaczyna przeuprzejmie, czekając z dalszą częścią aż pani urzędniczka odpowie (nawyk zdobyty w pracy przy obsłudze klienta).

- Dobry, dobry. – słyszy po wyjątkowo długim czasie.

Zadowolony przystępuje do tłumaczenia swojej sprawy, zalewając urzędniczkę salwą uśmiechów numer trzy i siedemnaście, żeby zyskać dodatkowe punkty. Urzędniczka w skupieniu wysłuchuje jego paplaniny, rzuca okiem na wciskane przez petenta papierzyska, po czym z całym swoim urzędniczym humorem rzuca:

- Pan chce płeć zmieniać? A to nie łatwiej nałożyć sukienkę? Teraz takie na każdą figurę robią. – rechocze zadowolona. Basieńka za plecami też rechocze. Tylko Grabieżca nie rechocze, ograniczając się do uprzejmego uśmiechu numer dziewięć.

- Chyba w moim wypadku nie starczy. Zatem, wracając do głównego pytania… - cierpliwie tłumaczy jeszcze raz, o co mu chodzi, subtelnie podsuwając pani urzędniczce papiery pod nos, żeby jednak sprawdziła, czy mają sens.

Wtem! Pani urzędniczka zauważa żeńską formę nazwiska w formularzach.

- A to pan drugi raz płeć zmienia? Odwidziało się panu?

Basieńka zapuszcza żurawia zza pleców pani urzędniczki.

- A widzisz, chłop wrócił po rozum do głowy, z takim wyglądem to tylko facet. A sobie pan imię wybrał! Arystokracja! – obie ponownie rechoczą, Grabieżca natomiast zaczyna dumać nad swym losem. – Ale to i tak nie tutaj, pan zadzwoni… Marzenka, daj panu numer do dziewczyn od <tu jakiś slang, którego nie zapamiętałem>. Pan zadzwoni tutaj i się dowie.

Grabieżca kiwa potulnie głową i zbiera swoje papierzyska, żegna się jak na dżentelmena przystało i idzie się napić zimnej chemii z automatu w ramach odetchnięcia.