Jak zmienić płeć?

Cały proces zmiany płci opisywałem już w jednym ze starych postów, ale dzisiaj powrócę do tematu ze względu na powtarzające się pytania. Przed lekturą tego postu polecam zapoznać się z linkiem z poprzedniego zdania, zwłaszcza początkującym. Czytając skrócony plan zmiany płci możesz czuć się dwojako - zniechęcony lub pełny energii. Jeśli nie możesz się doczekać dalszych informacji, świetnie, zaraz do nich przejdziemy. Jeśli czujesz się przytłoczony, uświadom sobie, że wszystkie te zmiany przebiegają w ciągu wielu lat i nikt nie wymaga od ciebie wskoczenia w maszynę zaraz-teraz. Każdy przechodzi zmiany we własnym tempie i na własny sposób.

 Wszystko zaczyna się od pierwszych myśli o innym ciele lub innej roli w codziennych sytuacjach. "Chcę, żeby traktowano mnie jak innych facetów", "Chcę być z dziewczyną, ale nie jako lesbijka", "Niby jestem dziewczyną, ale chcę być chłopakiem", "Bycie kobietą nie jest dla mnie", "Moje ciało mnie brzydzi"... Transi różnie opisują swoje pierwsze małe "objawienia" dotyczące płci. Skoro trafiłeś na tego bloga, to zapewne masz je za sobą. Być może dopiero się zastanawiasz, czy to w ogóle dla ciebie. Dobrze, warto nad tym myśleć. Nie ma lepszego sposobu na określenie swojej płci jak po prostu obserwacja własnych reakcji. Na tym etapie zaczynają się także pierwsze kontakty ze środowiskiem trans*.

Niemal zawsze następnym krokiem jest dążenie do męskiego lub neutralnego płciowo wyglądu. Niektórzy od razu biegną ku bokserkom i krawatom, inni wymieniają garderobę ostrożnie, powoli. Dopasowanie wyglądu zewnętrznego zazwyczaj przynosi ulgę i większą swobodę w kontaktach międzyludzkich. Więcej na ten temat znajdziesz w postach o wyglądzie.

Prędzej czy później nadchodzi moment, w którym samoróbki przestają wystarczać. Transseksualista chce trwalszych, bardziej wyraźnych zmian. Męskiego ciała, nowego imienia, legalizacji związku... Zaczyna szukać pomocy aż wreszcie odwiedza gabinet lekarza specjalisty. Może to być psycholog, psychiatra lub seksuolog. Jeśli najpierw chcesz się uporać z wątpliwościami, relacjami z rodziną, pewnością siebie lub innym niecielesnym aspektem transseksualizmu, polecam zaczęcie od psychologa. Jeśli z radzisz sobie z płcią całkiem nieźle, możesz od razu uderzyć do seksuologa, który po serii badań prawdopodobnie przepisze ci hormony. Psychiatra jest raczej lekarzem wspomagającym pracę psychologa, więc jeśli nie leczysz się psychiatrycznie, możesz "zaliczyć" go po testach. Tutaj przeczytasz, jak takie testy wyglądają. Cała ta diagnostyka ma na celu wykluczyć schorzenia dające objawy podobne do transseksualizmu oraz sprawdzenie, czy jesteś gotowy na tak poważną zmianę. Nie da się przewidzieć, ile wizyt lekarskich będzie potrzebnych akurat w twoim przypadku. Na koniec otrzymasz diagnozę psychologiczno-seksuologiczną (lub kilka osobnych diagnoz, które się na nią złożą). Jeśli wcześniej nie dostałeś blokerów/hormonów, prawdopodobnie dostaniesz je w tym momencie.

Z tak uzyskanym papierkiem należy się zgłosić do sądu. Sąd zmienia twoją płeć metrykalną, tj. zapis w dokumentach (np. literkę płci w dowodzie osobistym). Po uprawomocnieniu wyroku otwiera się możliwość zmiany imienia, małżeństwa z kobietą czy przejścia operacji zmiany płci. Wymiana dokumentów jest prosta, aczkolwiek zwykle trzeba się nachodzić z papierkami po urzędach. Nowy dowód, nowa legitymacja studencka, aneksy do umów... Wszędzie pojawia się twoje męskie imię. Od teraz o twojej babskiej przeszłości wiedzą tylko lekarze, urzędnicy i osoby, którym zdecydujesz się powiedzieć.

Jako facet masz prawo do operacji zmiany płci, niedostępnych dla zdrowych kobiet: mastektomii, histerektomii i falloplastyki. Mastektomię czasem udaje się przeprowadzić prywatnie przed zmianą dokumentów, o ile przyjmujesz stale testosteron i posiadasz wszystkie niezbędne zaświadczenia lekarskie (o byciu transseksualistą).

Mastektomia polega na usunięciu gruczołów piersiowych i otaczającej je tkanki tłuszczowej - czyli po prostu cycków. W zależności od metody i rozmiaru biustu blizna jest ledwo widoczna lub sunie przez całą klatkę. Panhisterektomia to wycięcie macicy, jajników, jajowodów, a czasem także pochwy. Od tej pory możesz brać mniejsze dawki testosteronu i nie grozi ci większość chorób ginekologicznych. Neofalloplastyka lub metoidioplastyka to operacje wytworzenia prącia. Jeśli do tego dołożysz implantację jąder, twój wygląd zewnętrzny całkowicie współgra z męską płcią psychiczną. Więcej na ten temat w zakładce "Operacje".

Ale od czego zacząć?!

Jeśli jesteś niepełnoletni, przygotuj się do rozmowy z rodzicami. To od nich (i ich pieniędzy) będzie zależało, kiedy zaczniesz diagnostykę. Nastolatkowie mogą być zarówno diagnozowani, jak i leczeni hormonalnie. Im wcześniej zastosuje się leczenie, tym lepsze wyniki. Nie oznacza to oczywiście, że od razu dostaniesz hormony; młody organizm często nie jest gotowy na intensywną kurację testosteronem. Istnieją inne leki, które pomagają w zmianie płci (np. blokery). Jeśli rodzice pozostaną niewrażliwi na twoje potrzeby, pozostaje wykorzystać te kilka lat do osiemnastki na przygotowania: zbieranie pieniędzy, szukanie lekarzy, dbanie o szkołę... Pewnych rzeczy nie da się załatwić jako niepełnoletni. Zmiana płci metrykalnej (a potem imienia) czy operacje są poza zasięgiem nastolatków.

Jeśli jesteś pełnoletni, zacznij zbierać pieniądze. Diagnostykę można w dużej części przeprowadzić na NFZ, jednak są koszta, których nie da się pominąć (np. leki hormonalne, badania genetyczne, koszty rozprawy sądowej). Poczytaj o lekarzach - seksuologach i psychologach - w twojej okolicy. Komentarze pacjentów, niekoniecznie transów, pomogą ci wybrać odpowiedniego specjalistę. Umów się na pierwszą wizytę i powiedz wprost, że chcesz zmienić płeć i potrzebujesz pomocy. Nie ma znaczenia, na jakim jesteś etapie w życiu ani jak wyglądasz. Nie czekaj na tzw. odpowiednią chwilę. Jeśli stwierdzisz, że sprawa rozwija się zbyt szybko, zawsze możesz zrobić przerwę i wrócić do diagnostyki, kiedy będziesz gotowy. Im wcześniej zaliczysz pierwszą wizytę, tym lepiej to wygląda w papierach. A że miałeś pośrodku kilka lat przerwy? Masz prawo zastanawiać się nad swoją płcią i tym, czego chcesz w życiu. Pierwsza wizyta to krok milowy w twojej drodze do zmiany płci. Poproś specjalistę, aby opracował z tobą wstępny plan działania, niech wyjaśni, co będzie się działo na następnej wizycie. Dzięki temu poczujesz się pewniej. Pamiętaj, że jeśli lekarz ci się nie spodoba lub nie będzie chciał cię leczyć, zawsze możesz pójść do innego. Wizyta u specjalisty nie jest jakimś ostatecznym wyrokiem, który zaważy na całym twoim życiu. Nie ten, to inny. Może to dotyczyć zwłaszcza osób, których transseksualizm nie objawia się w typowy sposób.

I przede wszystkim - twoja płeć to nie cały ty. Dbaj o całe swoje życie, nie tylko sprawy transseksualizmu. Zaliczaj szkołę, utrzymaj pracę, poznawaj nowych ludzi, rozwijaj zainteresowania, umawiaj się na randki... Nie stwarzaj wokół siebie pustej przestrzeni, którą zapełnisz dopiero po zmianie płci; wychodzenie z takiej pustki to bardzo długi, bolesny proces. Niezależnie od genitaliów i dowodu osobistego nadal jesteś sobą. Masz prawo być szczęśliwy, usatysfakcjonowany i kochany.