Zmiana płci bez hormonów

Pod postem z najczęstszymi pytaniami o hormony zastanawiano się, czy zmiana płci jest możliwa bez przyjmowania testosteronu. Poniższy tekst opiera się o moje rozmowy z lekarzami w trakcie diagnozy i pierwszej części leczenia oraz wiadomości od innych transów. Mogą zdarzać się sytuacje, że dany specjalista/sędzia podejdzie inaczej do tematu niż tu przedstawiłem. Tekst dotyczy zdrowych osób, które nie chcą przyjmować hormonów ze względów innych niż medyczne przeciwwskazania.



Już na wstępie zaznaczam, że przyjmowanie hormonów tylko do czasu otrzymania pozytywnego wyroku lub przejścia operacji jest głupie. Hormony to nie cukierki, mają realny wpływ na organizm, a takie zachowanie zmniejsza wiarygodność zarówno twoją, jak i innych osób w podobnej sytuacji. 

Ukrywanie "niestandardowych" myśli i poglądów w trakcie diagnozowania powoduje, że lekarze i sędziowie nie wiedzą, jak wiele różnych przypadków ts istnieje, przez co utrwala się bzdurny schemat. To samodzielnie napędzająca się pułapka, w którą wpada bardzo wiele osób, zwłaszcza początkujących.

Zacznijmy od diagnozy. Przyjmowanie hormonów w trakcie diagnozowania jest zazwyczaj inicjowane przez samego transa, rzadziej przez lekarza jako test reakcji. Można przejść całą diagnostykę nie dotykając testosteronu i uzyskać papier o byciu transseksualnym. Jeśli specjalista jest faktycznie specjalistą, a nie fachurą idącym za szablonem, to będzie w stanie spojrzeć dalej niż na samo podejście do terapii hormonalnej. Sporo osób jest zainteresowanych blokerami, zarówno na czas testów, jak i później - może i ciebie zainteresują? Niechęć do hormonów może być ważną wskazówką, że problemem nie jest transseksualizm, tylko jakieś inne schorzenie/problem psychiczny. Zupełnie naturalna i zrozumiała podejrzliwość lekarza nie jest w tym przypadku "robieniem problemów", a dokładną, rzetelną pracą. Osoby, które z jakiś przyczyn nie chcą przejść standardowej drogi zmiany płci muszą być przygotowane na dokładniejsze badania, tak już po prostu jest i nie należy się z tego powodu wściekać. Dzięki takiemu podejściu można pomagać osobom, które w rzeczywistości nie są transseksualne - "puszczenie ich dalej" mogłoby okazać się życiowym dramatem takiego pacjenta. Warto pamiętać, że często osoba zgłaszająca się z ts jest święcie przekonana o swojej płci i nie czuje, że problem może tkwić gdzieś indziej, nie wyobraża sobie "życia jako baba" albo leczenia innego niż chirurgiczne, diagnoza jest dla niej tylko formalnością; rolą lekarza jest sprawdzić, czy to przekonanie jest prawdziwe.

Klocki zaczynają się dopiero przy sądzie i operacjach. Jeśli pacjent nie przyjmuje testosteronu, prawdopodobnie nikt nie podejmie się całkowitego usunięcia piersi bez zmiany płci metrykalnej. Usunięcie piersi osobie, będącej prawnie kobietą, jest nielegalne, chyba że ma się solidną podstawkę w postaci zaświadczeń lekarskich i postępujących już zmian w organizmie.  Nawet u "standardowych" transów chirurdzy często wymagają nowego dowodu (zwłaszcza w przypadku mastektomii na NFZ) i/lub kilkumiesięcznej terapii testosteronem. Żadna następna operacja (histerektomia, wytworzenie genitaliów) nie jest możliwa, kiedy jest się urzędowo kobietą.

Dobra wiadomość: nieprzyjmowanie męskich hormonów nie wyklucza zmiany papierów. Oczywiście będzie to ciężka przeprawa, zwłaszcza jeśli sędzia nie jest zorientowany w temacie, ale da się. Przede wszystkim trzeba mieć dużo papierologii - im więcej, tym lepiej. Bardzo dobrym pomysłem będzie otrzymanie pełnej opinii od co najmniej dwóch niepowiązanych lekarzy-specjalistów. Skupiłbym się zwłaszcza na psychologicznej i hormonalnej części badań. Wiadomo, zajmuje to więcej czasu i prawdopodobnie wyjdzie drożej, ale dzięki temu sporo zmniejszasz ryzyko, że sąd wyda negatywny wyrok. Sam pozew nie powinien być zerżnięty z internetu; sytuacja będzie nietypowa, więc warto zamieścić faktyczne powody i argumenty, które dotyczą ciebie w największym stopniu. Oprócz dokumentacji medycznej dobrze byłoby znaleźć też "życiowe" dowody na bycie mężczyzną: świadków, wydruki wiadomości, ksero zaproszeń/listów... Sąd zawsze sam wybiera, co uważa za przydatne, więc nie musisz się martwić, że dołączenie czegoś mniej istotnego wpłynie negatywnie na wyrok. Tym, dla których zmiana imienia jest ostatnim etapem zmiany płci, zapoznać się z postem na temat zmiany danych bez zmiany płci metrykalnej. Należy też pamiętać, że sąd orzeka, że jesteś mężczyzną, a nie że nie jesteś kobietą - jeśli nie czujesz się mężczyzną składasz fałszywe oświadczenia.

Przy zabiegach chirurgicznych transa bez hormonów dotyczą podobne efekty jak przy operacjach wczesnych zmian nowotworowych u kobiet (bez chemii i jej podobnych). Najmniej obciążające dla ciała byłyby zamienniki standardowych operacji, np. ekstremalne pomniejszenie piersi, liposukcja warg sromowych większych czy powiększanie łechtaczki.

Mastektomia jest wykonalna, aczkolwiek bez przyjmowania hormonów klatka piersiowa nadal będzie bardziej podatna na zmiany przy wahaniach masy ciała czy w trakcie cyklu (zatrzymanie wody w organizmie, tendencja do odkładania tłuszczu w "babskich" miejscach). Sama pierś nie odrośnie, ponieważ zazwyczaj poza gruczołem wycina się także tkankę tłuszczową - organizm nie wytwarza nowej w tym miejscu.

Jeśli chodzi o panhisterektomię, to zwyczajnie odradzam. Po histerektomii całkowitej (nie mylić z radykalną) organizm nie produkuje wystarczającej ilości hormonów płciowych i należy je przyjmować w postaci leków. Jeśli trans nie chce przyjmować męskich, to będzie musiał przyjmować żeńskie, a to mija się z celem. Wystarczy zachować własne organy i nie narażać się na potencjalne powikłania. Nieprzyjmowanie jakichkolwiek hormonów w takiej sytuacji skutkuje przedwczesnym zestarzeniem się organizmu. Jeśli komuś chodzi wyłącznie o "wyłączenie" okresu, są do tego stosowne leki i nie trzeba przechodzić operacji. Nie wiem, jak się ma sytuacja z samym wycięciem macicy, jednak wiąże się z tym zwiększone ryzyko wypadnięcia pochwy oraz zmniejszenie doznań przy orgazmie, więc trzeba przemyśleć plusy i minusy.

Trójka u takiej osoby jest możliwe wyłącznie częściowo. Jeśli pozostawiono macicę i/lub pochwę, nie można zamknąć ujścia pochwy, naturalne wydzieliny nie miałyby którędy wyciekać. Najczęściej wykonuje się w takich sytuacjach samo prącie bez plastyki cewki moczowej i implantów jąder, choć zdarzają się wyjątki (zdjęcie penisa, jąder i waginy). Przy metodzie falloplastyki widziałem penisy zarówno zbudowane na łechtaczce, jak i wszczepione nad nią (pacjent ma na raz penisa i łechtaczkę).

Podsumowując, głównym problemem byłoby poszukiwanie specjalistów oraz przekonanie sądu. Jeśli nie chcesz brać hormonów i dodatkowo nie czujesz potrzeby wykonywania operacji, musisz być gotowy na częste kwestionowanie twojej płci - zarówno przez diagnostów (bo tak trzeba), jak i innych ludzi (bo nie rozumieją).

---
Pomoc nadal potrzebna